Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jakie skarby kryje Muzeum Narodowe we Wrocławiu? To jedno z najważniejszych miejsc kulturalnych miasta, w którym możesz odkryć fascynującą historię, jak i niezwykłą sztukę. Zapraszam Cię na wirtualną podróż po tym magicznym miejscu.
Informacje praktyczne
Godziny otwarcia
poniedziałek — nieczynne
wtorek–piątek — 10:00–17:00
sobota–niedziela — 10:30–18:00
Jak dojechać?
pl.Powstańców Warszawy 5
komunikacją miejską: przystanek Urząd Wojewódzki (Muzeum Narodowe)
Ceny biletów na wystawy stałe
normalny: 20 zł
ulgowy: 15 zł
grupowy: 10 zł/os.
rodzinny: 10 zł/os.
specjalny: 3 zł
„Muzeum za złotówkę” – bilet specjalny dla uczniów i studentów do 26. roku życia: 1 zł
dzieci do lat 7 – bezpłatnie
w soboty wstęp wolny na wystawy stałe
bilet do Muzeum „Panorama Racławicka” pozwala na bezpłatne wejście na wystawę stałą
Ceny biletów na wystawy czasowe
normalny: 10 zł
ulgowy: 7,50 zł
grupowy: 5 zł/os.
rodzinny: 5 zł/os.
specjalny: 3 zł
Ceny biletów na wystawy stałe i czasowe (bilet łączony)
normalny na wystawy: 25 zł
ulgowy: 20 zł
grupowy: 13 zł/os.
rodzinny: 13 zł/os.
specjalny: 5 zł
W soboty wstęp wolny na wystawy stałe
Bilet do Muzeum „Panorama Racławicka” pozwala na bezpłatne wejście na wystawy stałe
Historia i lokalizacja
Muzeum Narodowe we Wrocławiu ma długą i bogatą historię, sięgającą swoimi korzeniami aż do XIX wieku. Powstało w 1947 roku jako odpowiedź na potrzebę zachowania i promocji kultury i dziedzictwa Dolnego Śląska. Jego siedziba mieści się w zabytkowym budynku dawnej Rejencji, czyli Zarządu Prowincji Śląskiej, który został wybrany na siedzibę muzeum tuż po II wojnie światowej. Gmach Rejencji został wzniesiony w latach 1883-1886 jako pierwszy gmach rządowy w Niemczech zaprojektowany w stylu neorenesansu niderlandzkiego. W czasie wojny wiele budynków we Wrocławiu zostało zniszczonych lub uszkodzonych, dlatego postanowiono wykorzystać budynek który, choć ucierpiał podczas oblężenia, nadawał się do odbudowy. Prace remontowe rozpoczęto po zakończeniu wojny, a w 1947 roku budynek formalnie oddano do dyspozycji Ministerstwa Kultury i Sztuki. Muzeum Państwowe we Wrocławiu zostało powołane 28 marca 1947 roku i uroczyście otwarte 11 lipca 1948 roku. Początkowo udostępniona publiczności część budynku obejmowała 30 sal wystawowych, w których zorganizowano trzy ekspozycje stałe.
Stałe ekspozycje
Muzeum Narodowe we Wrocławiu to miejsce, które gromadzi niezwykłe wystawy stałe, oferując odwiedzającym niezapomniane wrażenia i bogactwo kulturowe. Przechodząc przez piękne galerie, można odkryć różnorodność epok i kultur, które tworzą nasze dziedzictwo. Muzeum posiada kilka znaczących wystaw stałych, każda z nich prezentuje unikalne aspekty sztuki i rzemiosła artystycznego.
Jedną z fascynujących wystaw stałych jest „Cudo-Twórcy”, przygotowana z okazji 70. rocznicy otwarcia Muzeum Narodowego we Wrocławiu. To fascynujące doświadczenie, które przenosi odwiedzających w różne światy sztuki i rzemiosła artystycznego. Podzielona jest na trzy części i prezentuje różnorodne aspekty sztuki z Bliskiego i Dalekiego Wschodu oraz Europy. Od kunsztownych zbroi samurajów i egzotycznych przedmiotów orientalnych, przez przedmioty codziennego użytku i unikalne zabytki, aż po współczesne dzieła sztuki ceramicznej i szkła, wystawa ta wciąga widza w fascynujący świat twórczości.
Wystawa „Śląska rzeźba kamienna XII–XVI w.” na I piętrze Muzeum Narodowego we Wrocławiu prezentuje wyjątkowe zbiory sztuki średniowiecznej. Lapidarium to galeria, w której można podziwiać kilkanaście rzeźb kamiennych i ich fragmentów, głównie z okresu romańskiego i gotyckiego. Wśród eksponatów znajduje się XII-wieczny tympanon z Ołbina oraz nagrobki śląskich książąt z rodu Piastów.
Najcenniejszym obiektem jest nagrobek księcia Henryka IV Probusa, który jest ustawiony centralnie. To jedno z najpiękniejszych gotyckich nagrobków książęcych w tej części Europy. Oprócz tego, na wystawie znajduje się okazała figura Piety, wykonana w stylu pięknym, przedstawiająca Marię trzymającą na kolanach martwe ciało Chrystusa. Ta rzeźba datowana jest na około 1400 rok i jest przykładem doskonałego rzemiosła wrocławskiego mistrza.
Lapidarium oferuje również sześć XV-wiecznych witraży, w tym dwa przedstawiające scenę zwiastowania. Intensywna kolorystyka witraży, z dominacją ciemnego fioletu, czerwieni i błękitu, przyciąga uwagę i tworzy atmosferę tajemniczości i duchowości.
Wystawa „Sztuka śląska XIV–XVI w.” na I piętrze Muzeum Narodowego we Wrocławiu to prawdziwa skarbnica dzieł sztuki średniowiecznej. Galeria prezentuje bogaty wybór gotyckiego malarstwa tablicowego, rzeźby drewnianej oraz rzemiosła artystycznego. Na uwagę zasługuje Tron Łaski ze Świerzawy, najstarszy obraz w galerii, datowany na około 1350 rok. Odnaleziony na strychu plebanii, malowidło przypisuje się malarzowi z pracowni Mistrza Zaśnięcia Marii z Košatek.
Rzeźby religijne z drugiej połowy XIV wieku, takie jak sześć figur apostołów i św. Marii Magdaleny, reprezentują gotyckie piękno i monumentalizujące bryły. Kameralny obraz Matka Boska z Dzieciątkiem w komnacie jest jednym z najbardziej urzekających dzieł galerii. Powstały około 1450 roku, przedstawia postać Marii z Dzieciątkiem Jezus, których płaszcz przytrzymują aniołowie.
Wystawa zawiera także tryptyk św. Jadwigi, znakomity przykład gotyckiej nastawy ołtarzowej, wykonany w latach 1470–1480 dla kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu. Inne rzeźby ołtarzowe, takie jak figury Marii z Dzieciątkiem, św. Jana Chrzciciela i św. Katarzyny, reprezentują wysoką klasę artystyczną. Ołtarz, w którym się znajdowały, powstał w 1519 roku w pracowni Mistrza H.S., reprezentując już późny gotyk śląski.
W galerii „Sztuka śląska XVI–XIX w.” Muzeum Narodowego we Wrocławiu prezentowana jest imponująca kolekcja sztuki, która potwierdza znaczącą pozycję Śląska jako ośrodka artystycznego. Wśród eksponatów szczególną uwagę zwracają zespoły malowanych epitafiów renesansowych, manierystycznych i barokowych, rzeźby sakralne oraz obrazy Michaela Leopolda Willmanna, najważniejszego malarza śląskiego baroku. Na korytarzach galerii prezentowane są również dawne rzemiosło artystyczne, takie jak broń, wyroby złotnicze, kamionka śląska, fajans, porcelana, szkło i gobeliny.
Wartościowym eksponatem jest okazałe epitafium Nicolausa Jenkwitza z kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu, namalowane około 1537 roku. Obraz ten został stworzony na upamiętnienie wrocławskiego rajcy i jego rodziny i wykorzystuje wzór grafiki Lucasa Cranacha st. z pierwszego pełnego wydania luterańskiej Biblii.
Arcydziełem malarstwa manieryzmu północnego jest obraz „Chrzest Chrystusa” namalowany w 1603 roku przez antwerpskiego artystę Bartholomaeusa Sprangera. Obraz ten pierwotnie był częścią epitafium Ewy i Simona Hanniwaldtów w kościele Św. Trójcy w Żórawinie pod Wrocławiem. Przedstawiając postać Chrystusa w charakterystyczny dla manieryzmu sposób, artysta użył mocno skręconej pozycji ciała zwanej figura serpentinata.
Kolejnym cennym obrazem jest portret wrocławskiego patrycjusza Johanna Vogta namalowany w 1628 roku przez Bartholomaeusa Strobla. Portret ten jest interesujący ze względu na podobieństwo twarzy przedstawionego mężczyzny do amerykańskiego aktora Roberta de Niro.
Na wystawie znajdują się także obrazy Michaela Leopolda Willmanna, który spędził większość życia na Śląsku malując obrazy religijne. Wśród jego dzieł można podziwiać „Orfeusza grającego zwierzętom” i „Porwanie Persefony”.
Galeria prezentuje również wiele znakomitych przykładów rzeźby barokowej, takich jak grupa rzeźbiarska „Zwiastowanie” Franza Josepha Mangoldta, posągi cesarzy Leopolda I, Józefa I i Karola VI, wykonane przez tego samego artystę na zlecenie jezuitów, oraz figura Dawida Johanna Georga Urbansky’ego.
Na drugim piętrze Muzeum Narodowego we Wrocławiu znajduje się galeria sztuki polskiej z okresu XVII–XIX wieku. Ekspozycja skupia się głównie na malarstwie, rzeźbie i rzemiośle artystycznym z tego okresu, obejmując prace polskich artystów oraz twórców zagranicznych działających w dawnej Rzeczypospolitej.
Kolekcję głównie tworzą obrazy pochodzące z Galerii Narodowej Miasta Lwowa oraz kilku muzeów kijowskich, które zostały przekazane do zbiorów wrocławskiego muzeum po 1945 roku. Wystawę uzupełniają przykłady rzeźby polskiej z XIX i początku XX wieku oraz rzemiosło artystyczne. Na korytarzu prezentowana jest również niewielka kolekcja portretów sarmackich.
Najważniejszym dziełem na ekspozycji jest imponujący obraz autorstwa Bernarda Bellotta znanego jako Canaletto. „Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu w 1633 roku” to ogromne płótno o wymiarach 169 × 271,5 cm. Kolejna sala prezentuje malarstwo pierwszej połowy XIX wieku, w tym dwa obrazy Piotra Michałowskiego, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego romantyzmu.
Ważną częścią wystawy są również akwarele popularnych artystów XIX wieku, takich jak Juliusz Kossak, Jan Matejko, Artur Grottger i Piotr Michałowski. Na uwagę zasługuje tryptyk Jana Matejki „Śluby Jana Kazimierza” namalowany w 1893 roku, przedstawiający scenę historyczną z czasów potopu szwedzkiego.
W osobnej sali galerii prezentowane są pastele i akwarele malarzy młodopolskich, w tym trzy obrazy Stanisława Wyspiańskiego, jednego z najwybitniejszych artystów polskich. Na ostatniej sali poświęconej sztuce okresu Młodej Polski znajdują się rzeźby takich artystów jak Konstanty Laszczka, Wacław Szymanowski i Xawery Dunikowski.
Warto również wspomnieć, że Xawery Dunikowski przez pewien czas był związany z wrocławską Państwową Wyższą Szkołą Sztuk Plastycznych i kierował tam Katedrą Rzeźby. Jego monumentalne rzeźby, w tym Popiersie Robotnika, można podziwiać na ekspozycji.
Wystawa „Sztuka europejska XV–XX w.” na drugim piętrze muzeum prezentuje ponad 200 obrazów wybitnych artystów, takich jak Pieter Brueghel mł., Lucas Cranach st., Francisco de Zurbarán, Élisabeth Vigée-Lebrun i Wassily Kandinsky. Ekspozycja rozpoczyna się od zestawienia renesansu włoskiego i północnoeuropejskiego, a następnie prezentuje prace artystów złotego wieku malarstwa niderlandzkiego, włoskiego baroku i najważniejszych kierunków stylowych od klasycyzmu po symbolizm.
Galeria znajduje się na drugim piętrze gmachu i skupia się głównie na malarstwie krajów niemieckich, Włoch, Niderlandów, Francji, Anglii i Hiszpanii. Dzieła są ułożone w układzie problemowo-chronologicznym, a wystawę uzupełniają rzeźby, meble i dzieła rzemiosła artystycznego.
Warto zwrócić uwagę na obraz „Ewa” autorstwa Lucasa Cranacha st. z około 1531 roku, który był pierwotnie częścią większego dzieła przedstawiającego Ewę i Adama. Obrazy te zostały poddane przemalowaniu, ale po badaniach konserwatorskich odkryto oryginalne warstwy malarskie. Innymi ważnymi dziełami są obraz „Madonna z Dzieciątkiem i św. Janem” autorstwa Bronzino, „Pejzaż zimowy z łyżwiarzami i pułapką na ptaki” autorstwa Pietera Brueghla mł. oraz „Portret dziewczyny jako Diany” autorstwa Fransa Florisa.
Kolekcja muzeum została wzbogacona o obrazy takie jak „Św. Iwo wspomagający ubogich” autorstwa Jacoba Jordaensa, „Pokłon Trzech Króli” autorstwa Davida Teniersa st. oraz „Chrystus przy kolumnie biczowania” autorstwa Francisco de Zurbarán. Znajduje się tam również portret chłopca autorstwa Jeana Baptiste’a Siméona Chardina, który jest uważany za jednego z największych malarzy francuskiego rokoka. Na wystawie można także zobaczyć obraz „Wieczór” autorstwa Wassily’ego Kandinsky’ego, który jest uznawany za twórcę pierwszego dzieła abstrakcyjnego.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada również dedykowane wystawy poświęcone innym dziedzinom sztuki, takim jak sztuka współczesna, grafika czy fotografia. Te ekspozycje prezentują prace artystów zarówno polskich, jak i międzynarodowych, pozwalając na eksplorację nowatorskich technik i tematów w świecie sztuki.
Wystawy czasowe
Muzeum Narodowe we Wrocławiu nieustannie zaprasza Cię na podróż przez różnorodne tematy i epoki sztuki. Organizuje regularnie nowe wystawy czasowe, które wprowadzają nowe tematy i artystów do przestrzeni muzealnej. To doskonała okazja, aby zgłębić zagadnienia związane z malarstwem, rzeźbą, grafiką czy tkaninami artystycznymi. Każda wystawa jest starannie zaplanowana i dostarcza niezapomnianych wrażeń. Czy wiesz, że w ostatnim czasie Muzeum Narodowe we Wrocławiu gościło międzynarodową wystawę poświęconą sztuce gotyckiej? To tylko przykład z wielu niesamowitych wystaw, które warto zobaczyć.
